Guus Schrijvers, voormalig hoogleraar Public Health bij het Utrechts Medisch Centrum, ziet de verzorgingshuizen in Nederland steeds verder leeglopen. Hij schrijft hier het volgende over in een bericht op zijn blog:
“Sinds jaar en dag staat de scheiding van wonen en zorg op de beleidsagenda van regering, parlement en tal van beleidsinstanties. Want de AWBZ is voor zorg en niet voor wonen. De zittende regering tracht deze scheiding te realiseren door hoge eigen bijdragen te vragen voor verblijf in verzorgingshuizen en verpleeghuizen. Die worden voor mensen met een modaal of hoger inkomen zo hoog, dat vele partners en kinderen zich gaan inspannen om thuiszorg zo te arrangeren dat ernstig behoeftige mensen toch thuis kunnen blijven wonen. Want thuis betaalt men een veel lagere eigen bijdrage. Dit houdt in dat vanaf 2014 verzorgingshuizen leeg gaan lopen. Die trend is nu al zichtbaar. Dit leeglopen is een gewenst gevolg van het beleid van een aantal achtereenvolgende regeringen en van vele beroepsgroepen: zorg dichtbij huis en zo lang mogelijk thuis, dat willen we toch? Ook verpleeghuizen krijgen te maken met de gevolgen van de hoge eigen bijdragen voor verblijf. Want mensen met somatische aandoeningen zullen zo lang mogelijk thuis willen blijven. Wat resteert zijn dementerenden. Want die vragen bij zwerfgedrag en apathie zo veel zorg en bewaking, dat thuiszorg niet meer is op te brengen, ook niet voor de rijkeren onder ons.â€
Planadvies ziet met WoonGraag, een vraaggerichte methode voor de realisering van zorgvoorbereide huur- en koopwoningen, deze tendens ook. Deelnemers van WoonGraag zijn zich, nog meer dan vroeger, bewust van de door Guus Schrijvers geschetste problematiek: steeds hogere eigen bijdragen en toelatingseisen voor een plek in het verzorgingstehuis. Dit houdt in dat – nu nog vitale ouderen – op tijd nadenken over de voorwaarden waar hun woning aan moet voldoen zodat ze bij een eventuele zorgvraag van zichzelf of partner niet meer hoeven te verhuizen.